ريمبرانت وساسكيا ( قصيدة للشاعرة الهولندية أَنّا إنكويست ــ ترجمتي)

 ريمبرانت وساسكيا ( قصيدة للشاعرة الهولندية أَنّا إنكويست ــ ترجمتي)

يرسم في عام زواجه
زوجته، يرسم ماسيضيع معها
خلف دهن ذقنها الحلو
وشفتيها الخجولتين
وأذنها الورديّة.

يرسم خصلات شعرها واللآلئ،
القرط الزجاجي الذي يكلّفه
عشيّة. الشفافيّة التي تثير الغيظ؛
يرسم، لكّن ماذا يرسم؟

ليس ماكَانَتْهُ، لكّن ماكانت تظنّهُ،
ماكانت تراه خلف حامل اللوحة، ماكانت تحكيه
بنظرتها تلك ـ تذكرة دُخولٍ
لحِدَادٍ صَامِتٍ: بورتريه شخصيّ.

*على الصورة بورتريه ساسكيا أولنبورخ الذي رسمه رمبرانت فان راين لزوجته.


Rembrandt en Saskia

Anna Enquist

Hij schildert in het huwelijksjaar
zijn vrouw, hij schildert wat met haar
verloren gaat achter het zoete kinspek,
de verlegen lippen en het roze oor.

Hij schildert haarslierten en parels,
glazen oorhanger die hem een middag
neemt. Doorzichtigheid wekt razernij;
hij schildert maar wat schildert hij?

Niet hoe zij was maar wat zij dacht,
wat zij achter de ezel zag, wat zij
vertelde met die blik – toegangsbiljet
tot dof